Teraz porozmawiamy o zasadzie podstawiania Liskov. Zasada podstawiania Liskov lub LSP, to trzecia z zasad SOLID która mówi, że:
Funkcje, które używają wskaźników lub referencji do klas bazowych,
muszą być w stanie używać również obiektów klas dziedziczących
po klasach bazowych, bez dokładnej znajomości tych obiektów.
W miejsce typu bazowego możesz podstawić dowolny typ klasy pochodnej i nie powinieneś utracić poprawnego działania. Czyli korzystanie z funkcji klasy bazowej musi być możliwe również w przypadku podstawienia instancji klas pochodnych. Mówiąc w skrócie klasa dziedzicząca po klasie bazowej nie powinna zmieniać jej funkcjonalności tylko rozszerzać możliwości bez wpływu na jej aktualne działanie. Autorem tej zasady jest Barbara Liskov.
Wyobraźmy sobie taką sytuację, że jazda na przykład Fiatem jest generowane na podstawie parametrów silnika w taki sam sposób jak na przykład dla Ferrari, jednak w każdym z tych samochodów silnik jest inny.
ZŁY KOD
DOBRY KOD
W celu zobrazowania działania zasady podstawiania Liskov, posłużyłem się prostym przykładem. Posiadamy dwie klasy, w których znajdujemy wiele wspólnych składowych. Wspólnymi składowymi mogą być: właściwości, metody itd.